సోమవారం, జులై 28, 2014

తులసీదళం అనబడే ఒక కాష్మోరా కథ



అనగా అనగా ఒక పాప, పేరు తులసి. ముద్దుగా,బొద్దుగా ఉంటుంది(ట). ఆ పాపకి ఒక అమ్మా,నాన్న. పేరు శ్రీధర్, శారద. వాళ్ళకి బోల్డంత డబ్బు ఉంది. అయితే అదంతా తులసీవాళ్ళ నాన్న సంపాదినంచిదికాదు, కొంచెం ఆయన సంపాదిస్తే మిగిలినది వాళ్ళ కంపేనీ యజమాని(విదేశీయుడు) ముసలితనంతో తనదేశానికి వెళ్ళిపోతూ,వెళ్ళిపోతూ శ్రీధర్ మీద అభిమానంతో తను మనవరాలిలా భావించే తులసి పేరుమీద రాసినది. అయితే రాసేఆయనేదో తిన్నగా రాయచ్చుకదా, అలారాసేస్తే కిక్కేముంటుంది అనుకున్నాడేమో ఇక్కడ ఒక చిన్న మెలిక పెట్టాడు. తులసికి పదేళ్ళ వయసు వచ్చాక మాత్రమే ఆ డబ్బుకి తను హక్కుదారు అవుతుంది, ఇంతలోపు జరగరనిది ఎదైనా  తులసికి జరిగితే ఆ డబ్బంతా
ఒక అనాధ శరణాలయానికి చెందుతుంది. ఇదీ ఇక్కడ మెలిక. తులసికి పదేళ్ళు రావడానికి రెండునెలల ముందరవరకూ అంతా బానేఉంటుంది, తర్వాతే అసలు కథ మొదలవుతుంది. తులసిని అడ్డంతొలగించుకుంటే ఆస్తిమొత్తం కాజెయ్యచ్చు కదా అని అనాధశరణాలయం  వాళ్ళు కుట్ర చేస్తారు.తులసిని కత్తో,తుపాకినో పెట్టి చంపేయ్యచ్చు , కానీ అలాచేస్తే లాజిక్ ప్రకారం మొదట అనుమానం  వచ్చేది అనాధశరణాలయం  వాళ్ళ మీదే కనుక సేఫ్ గేం అడదాం అనుకుంటారు. బాగా అలోచించి,అలోచించీ పాపని క్షుద్రశక్తుల సాయంతో చంపుదాం అని నిర్ణయించుకుని ఒరిస్సా బయలుదేరి వెల్తారు. ఎందుకంటే అక్కడే కిలో బియ్యానికి కూడా మర్డర్లు చేసే మంత్రగాళ్ళు ఉంటారు(ట). అక్కడికి వెళ్ళి కాద్రా అనే మంత్రగాడిని పట్టుకుని వాడిసాయంతో పాపని చంపడానికి ప్రయత్నిస్తారు. తీరా చిన్నపిల్లని చంపడానికి కాద్రా ఒప్పుకోకపోవడంతో నిరాశగా తిరిగివస్తుంటే దారిలో   కాద్రా

శిష్యుడు ఒకడు తగిలి తాను ఆపని చెయ్యడానికి ఒప్పుకుని పాపకి చేతబడి చెయ్యడం మొదలు పెడతాడు. పని మొదలుపెట్టాక తులసికి అనారోగ్యం రావడంతో అసలు కథ మొదలవుతుంది. ఇంక అక్కడినుంచీ కథ రకరకాల మలుపులు తిరుగుతూ అనూహ్యంగా చేతబడి మంత్రాలు రివర్స్ కొట్టి కాద్రా శిష్యుడు  చచ్చిపోవడంతో అవేశంగా కాద్రాయే రంగంలోకి దిగుతాడు. అక్కడినుంచీ కథ ఇంకోమలుపు తిరుగుతుంది. అవేశంతో ఉన్నకాద్రా చిన్నాచితకా శక్తుల్ని కాకుండా మంత్రవిద్యలలో అతిభయంకరమయినది అయిన "కాష్మోరా" అనబడే భయంకరమైన క్షుద్ర శక్తిని పిచుకపై బ్రహ్మాస్త్రం లాగా తులసిమీద ప్రయోగిస్తాడు.  ప్రయోగం మొదలుపెట్టినరోజునుంచీ 21 రోజులపాటు ఆ కాష్మోరా తన టైం-టేబుల్ లో ఉన్న లిస్టు ప్రకారం పాపని రకరకాల రోగాలకి గురిచేస్తూ 21రోజు అర్ధరాత్రి దారుణంగా చంపెయ్యాలి. ఇంక అక్కడనుంచీ ప్రతిరోజూ పాపకి ఎదోఒక రోగమే. పాపావాళ్ళ అమ్మకీ, ఇంకా వాళ్ళింట్లో పనిచేసే ముసలిపనివాడికి ఇదేదో మంత్రగాళ్ళ పని అయిఉండవచ్చి అని అనుమానంవస్తుంది కానీ, పాపావాళ్ల  నాన్నారేమో ఇలాంటివి నమ్మడు. అందుకనీ పాపని హాస్పటళ్ళ చుట్టూ తిప్పుతూ తను ఏడుస్తూ ఇంట్లోవాళ్ళందరినీ ఏడిపిస్తూ చివరిరోజువరకూ గడిపేస్తాడు. ఇంకమరికొద్ది గంటలలో పాప చచ్చిపోతుందనగా రియలైజ్ అయ్యి ఒక ఫకీర్ ఇచ్చిన మంత్రదండం పట్టుకుని మనల్నందరినీ టెన్షన్ పెడుతూ కారులో ఒరిస్సావెళ్ళి కాద్రాని చంపేసి కూతుర్ని రక్షించుకుంటాడు. అదీకథ. కథముందుకునడిపే క్రమంలో అసలు క్షుద్రవిద్యలంటే ఏమిటి, చేతబడిలాంటి ప్రయోగాల్ని ఎలాచెయ్యచ్చు అనేవిషయాల్ని మనందరికీ చాలాసుళువుగా అర్ధమాయ్యేలాగ వివరిస్తాడు రచయిత.

         మొత్తం పుస్తకం చదవడం పూర్తయిన తరువాత నాకు అనిపించిందేమిటంటే "అసలు ఆ అమెరికావాడికి బుద్ధిలేదు....", అవును నిజంగానే లేదు. లేకపోతే చంపడానికి ఇంత ఈజీ పద్దతులుండగా ఆ లాడెన్ గాడిని చంపడానికి అన్ని బిలియన్లు ఖర్చు పెట్టాలా , చక్కగా మనదేశం వస్తే రాచమర్యాదలతో ఒరిస్సా తీసుకుని వెళ్ళి  ఇంకో కాద్రానో ,లేకపోతే బాద్రానో పరిచయంచేసేవాళ్ళంకదా. అప్పుడు పదోపాతికోఖర్చుపెడితే సరిపోయేది. కాకపోతే ఇక్కడ ఒక చిక్కు ఉంది. ఒకసారి కాష్మోరాని ప్రయోగించిన తరువాత,ఎవరిమీదయితే  ప్రయోగించారో వాళ్ళనోటిలో ప్రతిరోజూ అర్ధరాత్రి 12.00 గంటలకు మూడు రక్తంచుక్కలు వెయ్యాలి,లేకపోతే ప్రయోగం తిరగబడే ప్రమాదం ఉంది. అంటే అమెరికావాడు ఎవరైనా తనమనిషిని లాడెన్ వాళ్ళింట్లో పెట్టుకుని, వాడి నోటిలో సరిగ్గా అర్ధరాత్రి 12.00 గంటలకు మూడు రక్తంచుక్కలు వేయించాలి. ఇప్పుడు అలాంటి మనిషెక్కడ దొరుకుతాడు. ఒకవేళ దొరికినా ఇక్కడా ఇంకో చిక్కు ఉంది. సదరు లాడెన్ అనబడేవాడు సుఖపురుషుడు. అంటే మనవాడికి దాదాపుగా నలుగురైదుగురు భార్యలు ఉన్నారు. ఏరాత్రి ఏభార్యగదిలో ఉంటాడో చెప్పలేం. ఒకరాత్రంతా ఒకభార్య గదిలోనేఉంటాడోలేదోకూడా చెప్పలేం. కనుక ఇలాంటి బాధలన్నీ నెత్తిమీద పెట్టుకోవడం ఎందుకు అనుకున్నాడోఎమో డైరెక్టుగా విమాలేసుకుని యుద్దానికే వెళ్ళాడు. ఇవన్నీ అలోచించిన తరువాత ఎంతైనా అమెరికావాడే నాకంటే తెలివైనవాడు అనిపించింది.

      ఇంక అమెరికావాడి సంగతి పక్కనపెట్టి, నావిషయానికి వస్తే హాయిగా చందమామకథలు, మంచిమంచి ఆటో-బయోగ్రఫీలు చదువుకునే నేను, వాడెవడో సజష్టు చేశాడనిచెప్పి ఈ దెయ్యాల,కాష్మోరాల కథలు చదివి, ఆ హేంగోవరుతో రాత్రుళ్ళు నిద్రపట్టక నన్ను ఆ బుక్కు చదవమని చెప్పినవాడిని నోటినిండా తిట్టుకుంటూ రెండురోజులు గడిపి మూడవరోజు రాత్రిపడుకునేడప్పుడు ఆంజనేయస్వామి సింధూరం పేట్టుకుని పడుకోవలసి వచ్చింది. ఇలాంటి పుస్తకాలు మరికొన్ని మార్కెట్లోకి వస్తేచాలు, చిల్లరమంత్రగాళ్ళకి, బాబాలకి బోల్డంతపని, కావలసినంత డబ్బు. కానీ ఏమాటకామాటే చెప్పుకోవాలి, పుస్తకం చదువుతున్నంతసేపూ పాపకి ఎమీజరగదని తెలుస్తున్నా, టెన్షన్ తగ్గకుండా ఆసాంతం చదివించడంలో రచయిత వందశాతం విజయం సాధించాడు.


శుక్రవారం, జులై 04, 2014

సర్దార్ వల్లభాయ్ పటేల్ అస్తమయం



స్వతంత్ర భారత రూపశిల్పి  సర్దార్ వల్లభాయ్ పటేల్  తేదీ 15-ఆగస్టు-1950  ఉదయం గం.9.37 ని.లకుహృద్రోగంతో మరణించారు.




గురువారం, జులై 03, 2014

అప్పుడు ఆయనకి ఎలా తెలిసిపోయిందో ఇప్పుడు నాకు అర్ధం అయ్యింది.....



"ఒరేయ్ చిన్నా ఇలారా... "  పెరట్లోంచి నాన్న గొంతు వినిపించింది.

ఏమైందో అనుకుంటూ వెళ్ళి ఆయనముందు నిలపడ్డాను

"నా బ్లేడుతో పెన్సిల్ చెక్కావా..." సబ్బు నురగతో నిడిన  గడ్డం మీద అక్కడక్కడ కనిపిస్తున్న చిన్నచిన్న గాయాల్ని అద్దంలో చూసుకుంటూ  అడిగారు.

"లేదునాన్న.. "  తడబడుతూనే అయినా ధైర్యంగా అబద్దం చెప్పేశాను.

"అబద్దం చెప్పకు .. నాకు తెలుసు నువ్వు  చెక్కావని, ఇంకెప్పుడూ అలా చెయ్యకు అర్ధం అయ్యిందా.." మృదువుగానేచెప్పారు.

"సరే నాన్న..." అని చెప్పి లోపలికి వచ్చేశాను.


లోపలికి వచ్చిన తరువాత ఎంత ఆలోచించినా పెన్సిలు చెక్కిన విషయం నాన్నకి ఎలాతెలిసిందో అర్ధం కాలేదు.

బాగా అలోచించి చూస్తే పెన్సిలు చెక్కినప్పుడు వచ్చే రజను బ్లేడుకి అంటుకుని ఉండిపోయిందేమో అనిపించింది.


అందుకని తర్వాతసారి వాడినప్పుడు బ్లేడుని బాగ తుడిచి మళ్ళీ నాన్న గడ్డం బాక్సులో పెట్టేశాను.

కాని విచిత్రంగా ఈ సారికూడా ఆయనకి తెలిసిపోయింది.

ఈసారి మళ్ళి పెరట్లోకి పిలిచి కొంచే గట్టిగానే డోసు ఇచ్చారు.


నేను అంత జాగ్రత్తపడినా ఈసారికూడా  ఆయనకి ఎలా తెలిసిపోయిందో  అన్న విషయం  సపోటా పండులో ఉండే గింజంత ఉండే నాబుర్రకి అప్పుడు అర్ధంకాలేదు.


నా సూక్ష్మబుద్దికి మరింతపదును పెట్టి ఆలోచిస్తే ఇదంతా మా అన్నయ్య నిర్వాకమేమో అనిపించినిది.


ఈసారి ఎవరూ ఇంట్లో లేనప్పుడు ప్రయత్నించా ....

తర్వాతరోజు మాటలతో చెప్పకుండా, చేతులతో చెప్పారు నాన్న.

ఇంక ఆ తరువాత నేనెప్పుడూ పెన్సిలు చెక్కడానికి బ్లేడు వాడలేదు. కాని చాలా సంవత్సరాలు ఆ విషయం నాన్నకి ఎలా తెలిసిపోయిందో అన్న విషయం నాకు ఒక ప్రశ్నలాగ మిగిలిపోయింది.



తర్వాత నేనుకూడా ఆవిషయం మర్చిపోయాను.



కొన్ని సంవత్సారాల తరువాత...
         

 మాఅన్నయ్య వాళ్ళ బాబుని ఈమధ్యనే స్కూలులో వేశాములెండి.

మొన్న ఆమధ్య వాడి పెన్సిలు చెక్కడానికి ఎవరో నాబ్లేడు వాడినట్లున్నారు. తరువాతరోజు నేను గడ్డం గీసుకుంటుంటే బ్లేడు కసక్కుమని తెగి కొంచెం మంట, అప్పటి నామనసులో ప్రశ్నకి సమాధానం ఒకేసారి వచ్చి పెదాలపై చిన్నగా నవ్వువచ్చింది.